pinezka

- Mamus, chcesz sie rozwiesc z ojcem?

- Niech on robi co chce, mi to obojetne.

- A rozwiedziesz sie z nim?

- Nie wiem, daj mi spokoj...

- A czy wtedy nadal bedziesz wracac pozno do domu?

- Jak to "wtedy"?

- Gdy juz sie rozwiedziecie.

- Brzuch mnie boli...

- No tak, ja do ciebie przyszlam, to musi cie brzuch rozbolec.

- Nie, po prostu ja tu leze caly dzien, jestem takim wrakiem... a on caly dzien pieprzy o Grzesku...

- Czyli sie z nim rozwiedziesz?

Cisza czasem rozwiewa wszelkie watpliwosci.

Jak to wszystko bedzie? Moi rodzice. Moj tata i moja mama. Ale nie malzenstwo. Bez milosci. Zwiazani tylko mna.

Chce zniknac. Gdyby nie bylo mnie, to mieliby latwiej... lepiej... moze by sie nawet kochali?

O Boze, ogorki konserwowe maja 150 kcal/20 g!!! Kolejna przyjemnosc, ktora musi odpasc.

Widzialam dzis mojego Eksia, Andrzeja.... o Boze, jechal do Galerii w towarzystwie dwoch dziewczyn i jednego brzydkiego kumpla...

Widzial mnie. Na pewno. Zrobilam wszystko, zeby mnie widzial. Ale czy mnie rozpoznal, nie wiem.

Walic go. BF!!!!!!!!!!!

A wiec, zadbalam o siebie dzis w sposob nastepujacy:

-chodzilam dlugo po sklepach

-spacerowalam dlugo jezdzac od centrum handlowego do innego

-gimnastykowalam sie, przymierzajac extra male ciuchy w Trollu,

-zapewnilam sobie dawke hormonu szczescia, przymierzajac cudne sliwkowe spodnie w House i wygladajac jak modelka

Poza tym, zjadlam cheeseburgera, mnostwo ogorkow konserwowych i t p, przy czym mam nadal swietny humor, bo nie pozwole go zepsuc jakiemus tam zarciu.

Zapamietac:

#Zaciagnac mame do:

-Zary (po bluze, t-shirt i spodnice)

-House (po sliczne sliwkowe bojowki)

-Cameieu (po swietna szara kurteczke)

-Espritu (po piekna sztruksowa spodniczke)

-Sephory (po czerwony blyszczyk i roz)

#Znalezc:

-nr telefonu do Andrzeja

-nr telefonu do Kingi z Karwii

-moje czarne spodnie (pranie? szafa mamy?)

-"Katarynke" (pawlacz? szafa mamy? szafki w regale? szuflady pod terrarium?)

I to na tyle.

Bylam z Ania na "Nigdy w zyciu!". Film super, ale nie bede sie o nim rozpisywac, bo usiadlam tu, zeby napisac co innego.

Uswiadomilam to sobie dzisiaj- wiem, dlaczego czuje sie nieszczesliwa. Bo oklamuje s a m a  s i e b i e. Na przyklad- wmawialam sobie ostatnio, ze chce byc "metal girl", ze chce ubierac sie na czarno, malowac usta czarna szminka, zakladac koszulki XXL z napisem "LINKIN PARK RULEZ" i wysokie glany z czerwonymi sznurowkami....

NIE CHCE. NIE CHCE. NIE CHCE TEGO!!!

Chce za to ubierac sie na sportowo. Nie tylko na czarno. Przeciez istnieja takie piekne kolory na swiecie oprocz czarnego... en pe czerwony, albo zielony, albo granatowy, albo bialy! Dlaczego chcialam sie dolowac tym czarnym?

Oczywiscie, nie wywale teraz wszystkich czarnych ciuchow z szafy. Ale bede je z czyms laczyc.

Poza tym, chcialam do ubioru dolaczyc ideologie- zimna, wyrachowana, sluchajaca metalu, taka ogolnie "zarabista". NIE JESTEM TAKA. I nie potrafilabym sie zmusic.

Owszem, czasem fajnie posluchac czegos ciezszego, ale gdybym sluchala TYLKO tego, to mialabym wyrzuty sumienia, spiewajac do piosenki Sugababes albo Beyonce. A czasem lepiej popodrygiwac sobie do jakiegos leciutkiego jak piorko popu z tekstem o milosci, niz siedziec na lozku, gapic sie na czarne paznokcie i dolowac sie kawalkiem o smierci itp. Chce byc szczesliwa. Chce byc soba. Nie chce byc metalowa.

Czyli:

Postanowienie nr 1: moj nastepny ciuch bedzie w kolorze czerwonym albo bialym.

A tak w ogole, to po dzisiejszych "Rozmowach w toku" dotarlo do mnie, ze moj brzuch wcale nie musi przypominac brzucha Britney Spears, a tylek nie musi byc plaski jak u Kylie Minogue. I w ogole nie musze byc tak chuda jak one. Moge byc taka, jaka jestem, bez diet, ale z jakims ruchem, zeby nie zasiedziec sie kompletnie i umiec zrobic przewrot w przod w wieku 40 lat (moja mama nie potrafi). A wiec...

Postanowienie nr 2: przestac ukladac sobie plany diety i zapisac sie na kurs tanca.

A tak w ogole po raz drugi, to musze dogrzebac sie do tej prawdziwej Uli, wyciagnac ja na swiatlo dzienne spod tej pesymistycznej skorupy i pokochac ja taka, jaka jest.

Postanowienie nr 3: wydrukuje moje zdjecie i powiesze je na szafie.

A tak w ogole po raz trzeci, to musze byc po prostu pewna siebie i nie zastanawiac sie tysiac razy, czy cos zrobic, czy nie, bo moge np. wpasc jutro pod pociag jak Janusz Kulig (czesc jego pamieci [']) i w niebie patrzec na jakiegos chlopaka, ktorego nie zdazylam zaprosic do kina, bo zamartwialam sie pryszczem na nosie, krzywym nosem, na ktorym pryszcz sie znajdowal albo cos takiego.

Postanowienie nr 4: odkryc kogos, kogo moglabym zaprosic do kina (plci meskiej; i nie moze to byc Maciek, Gabrys ani TKTNNK).

ALE zeby byc pewna siebie, to musze o siebie zadbac, i zeby nie wystawiac mojej pewnosci siebie na probe, to nie moge dopuscic do pojawienia sie jakichkolwiek pryszczy i w ogole musze byc zadbana.

Postanowienie nr 5: zmobilizowac mame, zeby zadzwonila do fryzjera.

A teraz ide o siebie zadbac do lazienki.

Kocham was wszystkich. Trzymajcie za mnie kciuki.

Dopiero teraz zauwazylam, ze dzis piatek trzynastego...

Dzien zaczal sie faktycznie pechowo. Po wczorajszej awanturze o biale plamy na podlodze (weszlam do gabinetu w mokrych butach) ojciec sie do mnie nie odzywa. "ROBISZ BURDEL Z TEGO DOMU! PATRZ, JAK TA PODLOGA WYGLADA! PODLOGA W M O I M POKOJU!".

Wiec odpyskowalam mu, ze nie potrzeba balaganu, zeby w tym domu byl burdel, i tak jest.

Uslyszalam, ze "nie wie, o co mi chodzi". Jasne. I "mam nie pyskowac ojcu". A co mam zrobic, jesli to ojciec wszystko zaczyna i robi wielkie halo o jakas pieprzona podloge?? Jakby to PODLOGA byla najwazniejsza w zyciu.

A mamie caly czas powatarza (to jest pierdolniete, bo mowil sam, zeby juz nie poruszac tego tematu) "Nie masz lustra w domu?" albo "Chyba jestes jebnieta, czy ty nie masz jakiejkolwiek dumy? Plaszczyc sie przed takim smieciem... ale teraz widze, ty jestes takim samym smieciem. Ciagnie smiec do smiecia". Oczywiscie w kontekscie Grzeska.

Spytalam sie mamy, czemu on go tak nienawidzi. Moja rodzicielka odwrocila wtedy glowe, wstala i powiedziala, ze niewazne, i ze musi isc do pracy. No zesz jasna cholera i kurwa zesz mac! To taka straszna sprawa, ze nie moge wiedziec?!

Jak nie wiadomo o co chodzi, to pewnie chodzi o pieniadze.

Nie poszlam na rajd. Jestem parszywym leniem.

Wiecie co? Odwiedzilam kilka stron o smierci. I chyba przestalam sie jej bac. Nie moge spedzic zycia w strachu przed czyms, co i tak sie wydarzy... musze byc tylko przygotowana na jej nadejscie. Bede.

A dzis bede unikac luster, drabin, kotow i tym podobnych.

Cholera jasna, nadal nie ma w domu slodyczy. Ja sie zastrzele.

Fakt, dodaje notki w zastraszajacym tempie... ale to pokazuje, jak bardzo mi ten blog jest potrzebny.

Marta, ja naprawde nie wiem, co bym bez ciebie zrobila, jak ty cos powiesz, to to musi byc prawda. Kochane Marciatko.

Rybko, to z tym kiblem bylo QL :) Ale przyznasz, ze nie wszyscy wolni faceci sa zasrani... a widzisz ;)

Czy ja bede kiedys szczesliwa? Nie wiem.

Tak naprawde to pewnie nie bede.

Podobno ja nie zaznalam ciepla w domu i szukam go caly czas, "zakochujac" sie w kolejnych chlopakach, przy czym tak naprawde nigdy nie jestem zakochana, bo to tylko poszukiwania, a zakochanie to czas badan.

Faktycznie.

Ale czy ja nie zaznalam ciepla?

Nie potrafie z moja mama rozmawiac. Nie lubie tego jej tonu "Teraz Rozmawiamy O Powaznych Sprawach", gdy gadamy np. o tym, w kim sie zakochalam. Te jej miny, jej gesty... mam wrazenie, ze sobie ze mnie zartuje. Albo ze wciela sie w role Dobrej Mamy, ktora tak na dobra sprawe nie jest... ze usiluje swa chroniczna nieobecnosc w domu nadrobic jedna rozmowa o tym, co mnie "gryzie".

I kazda, naprawde kazda taka rozmowa konczy sie klotnia.

Ide spac... nie chce jutro isc na rajd. Chce zlapac sie koncowki ferii i zakopac sie w poscieli, wdychajac zapach proszku do prania. I zelazka. Zelazko... musze pojechac do babci Marysi! Ona na mnie tam czeka... z zupa pomidorowa w lodowce... i pewnie mysli, ze juz nie przyjade... o nie, musze przyjechac, nie moge jej zawiesc.

Dobranoc wszystkim.